• Նորություններ
• Հղումներ
• Գործընկերները
• Կայքի Քարտեզ

ԵՐԿՅՈՒՂ, ԱՍՏՎԱԾԱՎԱԽՈՒԹՅՈՒՆ. ճշմարիտ աստվածապաշտությանն ուղեկցող հասկանալ դրական իմաստով՝ որպես ակնածության, զգաստության, խոնարհության և ցնծության խառը զգացում՝ տածած սուրբ, արդար և ամենակալ Արարչի, Աստծո նկատմամբ: Ինչպես հավաստում է Սողոմոնը՝ «Իմաստության սկիզբը Տիրոջ երկյուղն է, որ բարի հանճար է բոլոր նրանց համար, ովքեր առաջնորդվում են նրանով...» (Առակներ 1.7):

Երկյուղը բխում է Աստծո անաչառ դատաստանի ներկայության զգացողությունից, և մարդկանցից Նա՛ է իմաստուն, ո՛վ գիտակցում է Աստծո երկյուղազդու սրբությունը և դատաստանի անվրեպ արդարությունը. «Եվ ահա լսի՛ր իմ բոլոր խոսքերի վերջաբանը. վախեցի՛ր Աստծուց և պահի՛ր նրա պատվիրանները. ահա այս է մարդն ամբողջովին, որովհետև Աստված պիտի բոլոր արարածների դատաստանն անի նրանց կատարած բոլոր թաքուն գործերի համար՝ լինեն դրանք չար թե բարի» (Ժողովող 12.13–14): Աստծո նկատմամբ տածած Երկյուղը կերտում է հավատացյալին հոգևորապես՝ առաջնորդելով նրան դեպի անձնական սրբություն և Աստծո հանդեպ հնազանդություն, հեռու պահելով փորձությունից և մեղքից, որ հարուցում է չարը՝ մղելով աներկյուղության, հանդգնության և, վերջապես, անմտության: Երկյուղ Հիսուս Քրիստոսով սրբերի հատկանիշն է, որն արգելակում է մարդու մեղանչական հակումները և հակառակը՝ զորացնում լավ հակումները, ամրացնում սիրտը հույսի, հավատի և սիրո շնորհներով: Այսպիսով, Տիրոջ նկատմամբ տածած Երկյուղն աստվածային ողորմածության և շնորհի պատուհան է բացում քրիստոնյայի համար: Աստծո հանդեպ Երկյուղի էությունը, որպես աստվածապաշտությանն ուղեկցող սրբարար հոգետարերք, ցայտուն է արտահայտվել հատկապես Դավթի սաղմոսներում. «Աստվածավախնե՛ր, օրհնեցե՛ք Տիրոջը...» (Սաղմոս 21.24), «Իրենից ակնածողների կամքը կատարում է Տերը, լսում է նրանց աղոթքն ու փրկում նրանց» (Սաղմոս 144.19), «Թող երկյուղ կրի Տիրոջից ողջ երկիրը, և նրանից թող դողան բոլոր բնակիչներն աշխարհի» (Սաղմոս 32.8), «Բայց Տիրոջ ողորմությունը հավիտյանս հավիտենից իրենից երկյուղ կրողների վրա է...» (Սաղմոս 102.17), «Տիրոջ երկյուղը սուրբ է և սուրբ է մնում հավիտյան...» (Սաղմոս 18.10) և այլն:

Աղբյուր՝

«Քրիստոնյա Հայաստան» հանրագիտարան, գլխավոր խմբագիր՝ Հովհաննես Այվազյան, Երևան, 2002: